Ιστορικά Θεσσαλονικέων
Οι ιστορίες που θα βρείτε εδώ είναι από αυθεντικές μαρτυρίες Θεσσαλονικέων που άφησαν την πατρίδα, τη φτωχομάνα μας, για να μεταναστεύσουν στην Αυστραλία. H Μελβούρνη τους υποδέχτηκε, τους πρόσφερε εργασία και το κυριότερο μια τιμή που βγήκε από τον ίδιο τον ιδρώτα τους. Δημιούργησαν οικογένειες και στην ουσία βοήθησαν να δημιουργηθεί αυτή η χώρα σ’ αυτό το σημείο που βρίσκεται σήμερα. Για μερικούς από αυτούς, η Μελβούρνη έγινε η πολιτεία αντίστοιχη της Θεσσαλονίκης που δέχτηκε τόσες πολλές εθνικότητες, ανάμεσά τους και πάνω από 300 χιλιάδες Έλληνες και σήμερα αποτελεί μια μοντέρνα κοινωνία που έχει ακόμη πολύ δρόμο να διανύσει, όμως έχει κάνει την αρχή και είναι σε καλό δρόμο.
Η Ένωση Θεσσαλονικέων ευχαριστεί ιδιαίτερα όλους τους συμπατριώτες μας που άφησαν σ’ αυτές τις σελίδες το σημάδι τους και βοήθησαν έτσι να γίνει μια καταγραφή των ιστορικών τους που ίσως μελλοντικά ν’ αποτελέσουν πηγές έρευνας για τους ιστορικούς κι ερευνητές. Οι μαρτυρίες κατατάσσονται με αλφαβητική σειρά του επωνύμου.
[stextbox id=”custom”]Οι πληροφορίες αυτές αποτελούν κτήμα της Ένωσης Θεσσαλονικέων και σε ουδεμία περίπτωση δεν παραχωρούνται σε τρίτους δίχως την γραπτή έγκριση του Διοικητικού Συμβουλίου. [/stextbox]
[hr]
Όνομα | Επώνυμο | Ιστορικό Μετανάστευσης | Μέλος | |
|---|---|---|---|---|
christopher | Margaritopoulos | οι γονεις μου ήρθαν στο τελος της δεκαετίας του 60..εδω γεννήθηκα εγω και ο αδερφός μου.γυρίσαμε στην ελλάδα στις αρχες του 80. | Όχι | |
niki | [ pashalidou ] koukoulas | Ημε μοναχοκορη αλλα για πολλους οικογενιακους λογους αναγγαστηκε η μητερα μου να παρη την αποφαση να μα στηλη στην Αυστραλια, Ετσι εγραψε γραμμα σε εναν προτοξαδελφο μου ο οποιος με εκανε και την προσκληση,Μεγαλωσα στην Θεσσαλονικι οπου και γεννηθηκα Δυστηχως ημουνα ορφανη και αυτο νομιζω τα λεει ολλα. Τελιωσα το πρωτο γυμνασιο και σε υλικια 19-20 χρονων μεταναστεψα. | Ναι | |
Ιάκωβος | Γαριβάλδης | Ολόκληρη η οικογένεια μετανάστευσε με τη ΔΕΜΕ και ήρθε το μισό δρόμο με αεροπλάνο και τον άλλο μισό με καράβι. Η οικογένεια αποτελείτο από πέντε παιδιά και τρεις ενήλικους. Αρχικά εγκατασταθήκαμε στο Prahran Μελβούρνης και κατόπιν στο Brighton. Τα ονόματα των ατόμων που ήρθαν ήταν Ωφέλεια (γιαγιά που πέθανε το 1972), Γαβριήλ (πατέρας), Τριανταφυλλιά (μητέρα), Ιάκωβος, Οφηλία, Χαρίκλεια, Τένια, Μανώλης (παιδιά). | Ναι | |
Ελισάβετ | Καρακεχαγιά | Η οικογένεια Δρακοπούλου μετανάστευσε από την Θεσ/νίκη στην Αυστραλία το 1959. Ήρθαμε με το Τοσκάνα. | Ναι | |
Αναστάσιος (Τάσος) | Κολοκοτρώνης | Μετά τη λήξη του Β΄ΠΠτο 1944 που είχε τργικές συνέπειες, το 1945-48πήγα στην Αμερικανική Γεωργική Σχολή για μ'ια τετραετή φοίτηση στη γεωπονία. Το 1948 κατατάχθηκα στο τεχνικό σώμα στρατού για μία πενταετία και ειδικεύθηκα ωσ μηχανικός οχημάτων και αρμάτων μάχης και το 1954 μετανάστευσα λόγω της τότε κρίσης στην Αυστραλία.. το ταξίδι έγινε με το πλοίο "Κυρήνεια" και για παρέα είχα τον συμπατριώτη μου Λάζαρο Τύρημε προορισμό το κέντρο μετανατών Greta στην Νέα Νοτιο Ουαλία περί τα 250 χιλ. βόρείωσ του Σ΄θδνεϋ. Εκεί φτάσαμε την παραμονή των Χριστουγέννων και η πρώτη μου εντύπωση 'ηταν απελπιστική όταν είδα το κέντρο να είναι ένασ στρατώνας με παλιές παράγγες με χιλιάδες άλλουσ μετανάστες από 'ολες της Ευρώπης συνωστσμένοι σε μικρά δωμάτια που λόγω του καλοκαιριού την εποχή εκείνη υποφέραμε κυριολεκτικά από τη ζέστη, αλλά υπήρχε καλό φαγητό και τζάμπα καπνό. Λόγω των διακοπών δεν μας τακτοποίησαν σε δουλειές αλλά και μετά έπρεπε να περιμένουμε ακόμα και μάθαμε ότι ο προορισμός μας ήταν να μας στεέιλουν στισ φάρμες ζαχαροκάλαμων στη Κουηνσλάνδη, κάτι που δεν μας άρεσε και αποφασίσαμε πέντε φίλοι να δραπετεύσουμε με προορισμό το Σύδνεϋκαι να βρούμε δουλειά μόνοι μας. Ο μόνοσ από την παρέα που μιλούσε λίγα Αγγλικά ήμουν εγώ, έτσι 'ημασταν σ'ιγπυροι ότι θα τα καταφέρναμε αλλά για δύο εβδομάδες γυρίζαμε στά εργοστάσια για δουλειά δίχωσ αποτέλεσμα . Στο διάστημα αυτό τελείωσαν τα χρήματά μας και δεν είχαμε λεφτά να πληρώσουμε τα ενοίκια στον Έλληνα σπιτονοικοκύρη. Ευτυχώς είχα ένα πεντόλιρο δώρο τησ μητέρας μου που το έδωσα στον συμπατριώτη μας για μία εβδομάδα ενοίκιο. Αποφασίσαμε να φύγουμε για τη Μελβούρνη όπου είχαμε γνωστούς και συγγενείς που θα μας βοηθούσανε αλλά δεν είχαμε λεφτά να αγοράσουμε ούτε ψωμ. Στο πλοίο είχαμε κάνει φίλο έναν νησιώτη που πήγαινε με πρόσκληση σε έναν πλο΄θσιο θείο του που είχε εστιατόριο στη πόλη μέσα. Είχαμε την διεύθυνσή του και ο φίλοσ της παρέας Φιλώτας Φαρμάκης επέμενε να πάμε για να μας δανείσει λίγα χρήματα να αγοράσουμε κάτι να φάμε γιατί πεινούσαμε αλλά φύγαμε με άδεια χέρια και δίχως ψωμί. Τότε ο Λάζαρος πάνω στην απελπισία μας θυμήθηκε τον φίλο του τον Νίκο που είχε έρθει στο Σύδνεϋ πριν περίπου ένα χρόνο. Με την διεύθυνση που είχε πήραμε τουςσ δρόμου μαζί και μετά από λίγες ώρες ρώτα ρώτα τον τον βρήκαμε και δούλευε σε ένα εστιατόριο ως λαντζιέρης. Μας πήρε με χαρά και πήγαμε πίσω στη αυλή και αμέσωσ μας έφερε να φάμε στέκι με αυγά και τσίπια και από ένα μπουκάλι μεγάλο μπύρα και άφθονο ψωμί. Στο τέλος με λίγη ντροπή ζητήσαμε να μας δανείσει 5-10 πάοθντς (λίρες) για να βγάλουμε εισητήρια για τη Μελβούρνη. Αυτός ο φίλος μετανάστης και λαντζιέρης 'οχι μόνο δέχτηκε αλλά από δέκα που ζητήσαμε τα έκανε είκοση λέγοντας ότι δεν ήταν αρκετά και ας ήταν χρήματα για τρία εβδομαδιάτικα τότε. Έτσι πήραμε το τρένο και φτάσαμε στη Μελβούρνη και ήταν Φεβρουάριοσ του 1955. από το σταθμό τηλεφωνήσαμε σε έναν φίλο μας τον Στέφανο Γκρούντα φίλος ενός της παρέας μας του Λεωνίδα Καρακατσάνη. Μας πήρε με το αυτοκίνητό του και μας πήγε στο σπίτι που νοίκιαζε στο Royal Parade και φιλοξένησε εμένα τον Λάζαρο και τον Λεωνίδα που ήταν πατριώτες από την Σίνδο για δύο βράδια..Μετά από εκεί βρήκαμε δωμάτιο στο Brunswick στο σπίτι του αείμνηστου Ηπειρώτη Θύμιου και Μάχης Σταμούλη με τα παιδιά τους Σπύρο, Νικηφόρο και Ελένη για να αρχίσουμε την καινούρια ζωή μας στη Αυστραλία Τάσοσ Κολοκοτρώνης | Ναι | |
Παύλος | Μαυρουδης | Το 1953 ο μεγάλος μου αδερφός ο Φώτης πήρε την απόφαση να έρθω στην Αυστραλία απο ιστορίες που μου έλεγε μετά ήταν παρα πόλη δύσκολα χρονια κατόπιν σιγά σιγά άρχισε να φέρνει και αδέλφια μου το 1969 έκανε πρόσκληση στους γονείς μου στην μικρή μου αδελφή και ασφαλως και σε εμένα ,αλλά λόγω που είχα πέραση περιοδεύων για το στρατό έπρεπε να μείνω για να υπηρετήσω και όπως έγινε . Όταν τελείωσα με τον στρατό έγινε πρόσκληση και για μένα , πανδρευθυκα τον Φεβρουάριο το1973 και πήραμε την απόφαση με την γυναίκα μου να έρθουμε στην Μελβουρνη για γαμήλιο ταξίδι και απο το Νοέμβριο του 1973 το γαμήλιο ταξίδι συνεχίζεται στην Αυστραλία | Ναι | |
θεοδωρος | Τρίφων | γεννήθηκα στο Sydney και μετά από ένα χρόνο επέστρεψα Ελλάδα μαζί με την οικογενειά μου. | Όχι |