Καταγραφή αρχείων

Καταγραφή αρχειακού υλικού

Η Επιτροπή Plutarch Project της Ελληνικής παροικίας της Μελβούρνης έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια καταγραφής του ιστορικού υλικού της Ένωσης Θεσσαλονικέων από την ημέρα ίδρυσής της. Οι πληροφορίες αυτές πιστεύουμε ανήκουν όχι μόνον στην ιστορία της Ένωσης, αλλά ανήκουν και είναι σημαντικά για την ιστορία της εκγατάστασης του Ελληνισμού στη Βικτώρια / Μελβούρνη, και ακόμη πιο σημαντικά για την ιστορία της Αυστραλίας.

Με το σκεπτικό αυτό και τη συνεργασία του Plutarch Project με το Museum Victoria οι πληροφορίες και το υλικό που συλλέγεται καταχωρείται στις σελίδες του Μουσείου της Πολιτείας της Βικτώρια. Οι πληροφορίες αυτές είναι προς δημόσια επισκόπηση και χρήση κι εφόσον παραχωρούνται στο κράτος, όλος ο ακαδημαϊκός κόσμος έρευνας και ιστορίας έχει πρόσβαση. Στην πράξη δηλαδή, οι πληροφορίες αυτές ανήκουν σε όλους μας.

[stextbox id=”info”]Για να δείτε τη δουλειά που γίνεται επισκεφτείτε τις σελίδες του Victorian Collections, που ανήκει στο Μουσείο Βικτωρίας και κατ’ επέκταση στα Μουσεία Αυστραλίας.[/stextbox]

Συνεπώς, εάν τα μέλη έχουν στην κατοχή τους υλικό που βοηθάει στην προσπάθεια καταγραφής του ιστορικού της Ένωσης Θεσσαλονικέων και θέλουν να το διαθέσουν (όχι το υλικό καθ’ αυτό απλά και μόνον τις πληροφορίες γι’ αυτό) μπορούν να έρθουν σε επαφή με τον Ιάκωβο Γαριβάλδη.

Vlahopoula_jackt_front
Ζακέτα που ανήκει στο υλικό ενδυμασιών της Ένωσης Θεσσαλονικέων… και οι πληροφορίες, μαζί με τις φωτογραφίες, καταχωρήθηκαν στο Μουσείο.

Καταγραφή Μετανάστευσης Θεσσαλονικέων

Δήμος
menu-275
Χρόνος
Αρ. ατόμων
your-name
your-surname
your-email
your-message
Εγκατάσταση
radio-171
Δήμος Θεσσαλονίκης
Θεσσαλονίκης
1958
4
Ελισάβετ
Καρακεχαγιά
eliz_pasc@hotmail.com
Η οικογένεια Δρακοπούλου μετανάστευσε από την Θεσ/νίκη στην Αυστραλία το 1959.
Ήρθαμε με το Τοσκάνα.
Ναι
Δήμος Αμπελοκήπων - Μενεμένης
Θεσσαλονίκης
2013
1
θεοδωρος
Τρίφων
teo197315@hotmail.com
γεννήθηκα στο Sydney και μετά από ένα χρόνο επέστρεψα Ελλάδα μαζί με την οικογενειά μου.
στις 2/12/2013 επέστρεψα μονος μου στην Μελβούρνη.
Όχι
Δήμος Καλαμαριάς
Θεσσαλονίκης
2014
1
christopher
Margaritopoulos
xristoforos2@yahoo.gr
οι γονεις μου ήρθαν στο τελος της δεκαετίας του 60..εδω γεννήθηκα εγω και ο αδερφός μου.γυρίσαμε στην ελλάδα στις αρχες του 80.
Είμαι ξανά πίσω στην Αυστραλία απο τις αρχες του 2014 μόνος μου.
Όχι
Δήμος Θεσσαλονίκης
Θεσσαλονίκης
1962
1
niki
[ pashalidou ] koukoulas
niki55@tpg.com.au
Ημε μοναχοκορη αλλα για πολλους οικογενιακους λογους αναγγαστηκε η μητερα μου να παρη την αποφαση να μα στηλη στην Αυστραλια, Ετσι εγραψε γραμμα σε εναν προτοξαδελφο μου ο οποιος με εκανε και την προσκληση,Μεγαλωσα στην Θεσσαλονικι οπου και γεννηθηκα Δυστηχως ημουνα ορφανη και αυτο νομιζω τα λεει ολλα. Τελιωσα το πρωτο γυμνασιο και σε υλικια 19-20 χρονων μεταναστεψα.
Τξιδεψα αεροπορικως αν και ο ξαδελφος με περημενε να ταξιδεψω με το καραβι ,Τωρα το πως εγινε αυτο μην με ρωτατα διοτι και εγω η ιδια δεν ξερω. Οταν εφθασα δεν ηξερα το πως να παω στο ST ALBANS.Αλλα ημουνα τυχερη γιατι γνωρησα εναν κυριο καλλη του ωρα ο οποιος ηξερε την Μελβουρνη και με πηγε με ταξι στον προορισμο μου. Ενγγατασταθηκα στην ξαδελφη μου και μετα απο 15 ημερες επιασα δουλεια ως βοηθος νοσωκομας στο ROYAL HOSPITAL STO BRUNSWICK.Εδω εμηνα εσωκληστη για 4-5 χρονια.Στο διαστημα αυτο σπουδασα για Νοσωκομα και πηρα το δυπλωμα μου .Μετε απο αρκετα χρονια εργασιας εφυγα και ενγγατασταθηκα σε αλλο προαστηο οπωσ π.χΑrmadale caulfied τωρα μενω εδω και 46 χρονια στο ORMOND. Στο διαστημα αυτο παντρεφτηκα εκανα οικογενεια απεχτησα 2 παιδια και 4 εγγονια.
Ναι
Δήμος Δέλτα
Θεσσαλονίκης
1954
1
Αναστάσιος (Τάσος)
Κολοκοτρώνης
anastasioskolokotronis@gmail.com
Μετά τη λήξη του Β΄ΠΠτο 1944 που είχε τργικές συνέπειες, το 1945-48πήγα στην Αμερικανική Γεωργική Σχολή για μ'ια τετραετή φοίτηση στη γεωπονία. Το 1948 κατατάχθηκα στο τεχνικό σώμα στρατού για μία πενταετία και ειδικεύθηκα ωσ μηχανικός οχημάτων και αρμάτων μάχης και το 1954 μετανάστευσα λόγω της τότε κρίσης στην Αυστραλία..
το ταξίδι έγινε με το πλοίο "Κυρήνεια" και για παρέα είχα τον συμπατριώτη μου Λάζαρο Τύρημε προορισμό το κέντρο μετανατών Greta στην Νέα Νοτιο Ουαλία περί τα 250 χιλ. βόρείωσ του Σ΄θδνεϋ. Εκεί φτάσαμε την παραμονή των Χριστουγέννων και η πρώτη μου εντύπωση 'ηταν απελπιστική όταν είδα το κέντρο να είναι ένασ στρατώνας με παλιές παράγγες με χιλιάδες άλλουσ μετανάστες από 'ολες της Ευρώπης συνωστσμένοι σε μικρά δωμάτια που λόγω του καλοκαιριού την εποχή εκείνη υποφέραμε κυριολεκτικά από τη ζέστη, αλλά υπήρχε καλό φαγητό και τζάμπα καπνό.
Λόγω των διακοπών δεν μας τακτοποίησαν σε δουλειές αλλά και μετά έπρεπε να περιμένουμε ακόμα και μάθαμε ότι ο προορισμός μας ήταν να μας στεέιλουν στισ φάρμες ζαχαροκάλαμων στη Κουηνσλάνδη, κάτι που δεν μας άρεσε και αποφασίσαμε πέντε φίλοι να δραπετεύσουμε με προορισμό το Σύδνεϋκαι να βρούμε δουλειά μόνοι μας. Ο μόνοσ από την παρέα που μιλούσε λίγα Αγγλικά ήμουν εγώ, έτσι 'ημασταν σ'ιγπυροι ότι θα τα καταφέρναμε αλλά για δύο εβδομάδες γυρίζαμε στά εργοστάσια για δουλειά δίχωσ αποτέλεσμα . Στο διάστημα αυτό τελείωσαν τα χρήματά μας και δεν είχαμε λεφτά να πληρώσουμε τα ενοίκια στον Έλληνα σπιτονοικοκύρη. Ευτυχώς είχα ένα πεντόλιρο δώρο τησ μητέρας μου που το έδωσα στον συμπατριώτη μας για μία εβδομάδα ενοίκιο. Αποφασίσαμε να φύγουμε για τη Μελβούρνη όπου είχαμε γνωστούς και συγγενείς που θα μας βοηθούσανε αλλά δεν είχαμε λεφτά να αγοράσουμε ούτε ψωμ. Στο πλοίο είχαμε κάνει φίλο έναν νησιώτη που πήγαινε με πρόσκληση σε έναν πλο΄θσιο θείο του που είχε εστιατόριο στη πόλη μέσα. Είχαμε την διεύθυνσή του και ο φίλοσ της παρέας Φιλώτας Φαρμάκης επέμενε να πάμε για να μας δανείσει λίγα χρήματα να αγοράσουμε κάτι να φάμε γιατί πεινούσαμε αλλά φύγαμε με άδεια χέρια και δίχως ψωμί. Τότε ο Λάζαρος πάνω στην απελπισία μας θυμήθηκε τον φίλο του τον Νίκο που είχε έρθει στο Σύδνεϋ πριν περίπου ένα χρόνο. Με την διεύθυνση που είχε πήραμε τουςσ δρόμου μαζί και μετά από λίγες ώρες ρώτα ρώτα τον τον βρήκαμε και δούλευε σε ένα εστιατόριο ως λαντζιέρης. Μας πήρε με χαρά και πήγαμε πίσω στη αυλή και αμέσωσ μας έφερε να φάμε στέκι με αυγά και τσίπια και από ένα μπουκάλι μεγάλο μπύρα και άφθονο ψωμί. Στο τέλος με λίγη ντροπή ζητήσαμε να μας δανείσει 5-10 πάοθντς (λίρες) για να βγάλουμε εισητήρια για τη Μελβούρνη. Αυτός ο φίλος μετανάστης και λαντζιέρης 'οχι μόνο δέχτηκε αλλά από δέκα που ζητήσαμε τα έκανε είκοση λέγοντας ότι δεν ήταν αρκετά και ας ήταν χρήματα για τρία εβδομαδιάτικα τότε. Έτσι πήραμε το τρένο και φτάσαμε στη Μελβούρνη και ήταν Φεβρουάριοσ του 1955. από το σταθμό τηλεφωνήσαμε σε έναν φίλο μας τον Στέφανο Γκρούντα φίλος ενός της παρέας μας του Λεωνίδα Καρακατσάνη. Μας πήρε με το αυτοκίνητό του και μας πήγε στο σπίτι που νοίκιαζε στο Royal Parade και φιλοξένησε εμένα τον Λάζαρο και τον Λεωνίδα που ήταν πατριώτες από την Σίνδο για δύο βράδια..Μετά από εκεί βρήκαμε δωμάτιο στο Brunswick στο σπίτι του αείμνηστου Ηπειρώτη Θύμιου και Μάχης Σταμούλη με τα παιδιά τους Σπύρο, Νικηφόρο και Ελένη για να αρχίσουμε την καινούρια ζωή μας στη Αυστραλία
Τάσοσ Κολοκοτρώνης
Στη Μελβούρνη εγκαταστάθηκε με δύο άλους φίλους Τον Λάζαρο Τύρη και τον Λεωνίδα Καρακατσάνη στο σπίτι του αείμνηστου Ηπειρώτη Θύμιου Σταμούλη στο Βράνσγουικ Ο κυρ Θύμιος και η οικογένειά του μας φέρθηκαν καλά και μας βοήθησαν να βρούμε δουλειά και η συμβίωση μαζί τους ήταν πάρα πολύ καλά. Εκεί νοίκιαζαν και άλλοι με τους οποίους γίναμε καλοί φίλοι που ακόμα διατηρώ φιλίες. Μετά από έξη μήνες πήγαμε οι ίδιοι πέντε φίλοι στο Cairns για το καλάμι αλλά γυρίσαμε σπασμένοι και αρχίσαμε πάλι από την αρχή αλλά αυτή τη φορά μέναμε στο Richmond με τον Λάζαρο. Εκεί γνωρίστηκα με την γυναίκα μου και γρήγορα παντρευτήκαμε με πολιτικό γάμο και μείναμε στο West Brunswick για ένα χρόνο.όπου γεννήθηκε και το πρώτο μας κοριτσάκι.το 1956 στη συνέχεια αγοράσαμε σπίτι στο Pascoe Vale South,. εκεί γεννήθηκε το 1960 το δεύτερο κοριτσάκι.. Εγώ εργάσθηκα ως μηχανοκός αεροπλάνων στο εργοστασίο παραγωγής πολεμικών αεροπλάνω και στην αεροπορική εταιρεία ANSETT και η ζύζυγός μου ως διδασκάλησσα στα απογευματινά σχολεία και στο Γυμνάσιο Θυλέων του Richmond περί τα 35 χρόνια . Αποκτήσαμε 6 εγγόνια και 8 δυσέγγονα και είμαστε τυχεροί που βρεθήκαμε σέ τούτή τη τυχερή χώρα που μας έδωσε την ευκαιρία που άλλοι δεν την είχανε . Κάναμε πολλά ταξίδια ανά τον κόσμο και εντός της Αυστραλίας λόγω της εργασίας μου.που ήταν και αυτό ένα ευεργέτημα.
αγαπώ την πατρίδα μου και ιδιέταιρα την Θεσσλονίκη αλλά και την Μελβούρνη που είναι αδελφές πόλεις και εύχομαι να συνυπάρχουμε πάντοτε με φιλία και αγάπη. ωσ πρώην πρόεδρος της Ένωσης εύχομαι στο Διοικητικό Συμβούλιο καλή πρόοδο και επίτυχία στα σχέδια του ,
Τάσος Κολοκοτρώνης
Ναι
Δήμος Κορδελιού - Ευόσμου
Θεσσαλονίκης
1973
2
Παύλος
Μαυρουδης
paulmav@tpg.com.au
Το 1953 ο μεγάλος μου αδερφός ο Φώτης πήρε την απόφαση να έρθω στην Αυστραλία απο ιστορίες που μου έλεγε μετά ήταν παρα πόλη δύσκολα χρονια κατόπιν σιγά σιγά άρχισε να φέρνει και αδέλφια μου το 1969 έκανε πρόσκληση στους γονείς μου στην μικρή μου αδελφή και ασφαλως και σε εμένα ,αλλά λόγω που είχα πέραση περιοδεύων για το στρατό έπρεπε να μείνω για να υπηρετήσω και όπως έγινε . Όταν τελείωσα με τον στρατό έγινε πρόσκληση και για μένα , πανδρευθυκα τον Φεβρουάριο το1973 και πήραμε την απόφαση με την γυναίκα μου να έρθουμε στην Μελβουρνη για γαμήλιο ταξίδι και απο το Νοέμβριο του 1973 το γαμήλιο ταξίδι συνεχίζεται στην Αυστραλία
Φθάσαμε στην Μελβουρνη και ασφαλως μείναμε για ένα χρόνο με τους γονείς μου . Πρώτη μου δουλειά στο εργοστάσιο με τον αδελφό μου το εργοστάσιο αυτο έκανε μηχανήματα για fishing chips shops . Μετά πήγα στο εργοστάσιο cotties που δούλευε οι πατέρας μου μετά απο ένα χρόνο με τον αδελφό μου Δημήτρη αγοράσαμε ένα fishing chips shop άντεξα μόνο ένα χρόνο μετά για τρία χρονια δούλεψα στο boral cyclone και απο το 1981 έπιασα δουλειά στα ταξιδιωτικά γραφεία Παρθενών και μέχρι σήμερα δόξα το θεό πάμε καλα οι δυο μου γιοι ο Ανδρέας και Γιάννης πανδρευθηκαν και αυτοί την στιγμιότυπα είμαι παππούς με 5 εγγόνια όλα πανε καλα .
Ναι
Δήμος Καλαμαριάς
Θεσσαλονίκης
1970
8
Ιάκωβος
Γαριβάλδης
iakovos@gmail.com
Ολόκληρη η οικογένεια μετανάστευσε με τη ΔΕΜΕ και ήρθε το μισό δρόμο με αεροπλάνο και τον άλλο μισό με καράβι. Η οικογένεια αποτελείτο από πέντε παιδιά και τρεις ενήλικους.
Αρχικά εγκατασταθήκαμε στο Prahran Μελβούρνης και κατόπιν στο Brighton. Τα ονόματα των ατόμων που ήρθαν ήταν Ωφέλεια (γιαγιά που πέθανε το 1972), Γαβριήλ (πατέρας), Τριανταφυλλιά (μητέρα), Ιάκωβος, Οφηλία, Χαρίκλεια, Τένια, Μανώλης (παιδιά).
Όταν παντρεύτηκα μετακόμισα στο Oakleigh, μετά στο North Dandenong, κατόπιν στο South Oakleigh και τελικά στο Caulfield South
Ναι

Για να προσθέσετε κι εσείς τα στοιχεία σας πιο πάνω κάντε κλικ εδώ

wpChatIcon
wpChatIcon

Protected by Security by CleanTalk